Amfibieën

Het was geen gewone les deze avond. We werden verwacht om 20 uur aan de hoek van de Kerkedreef en de Miksebaan in Brasschaat. Het onderwerp van de les was amfibieën en we gingen dus een kijkje nemen bij de paddenoverzetactie in Brasschaat. Daar zetten ze al meer dan 10 jaar padden over. Met netjes langs de kant van de weg worden de amfibieën naar emmers geleid. De Natuurpunters gaan dan 's morgens en 's avonds alle emmers af en zetten de gevangen amfibieën over, waarbij ze telkens soort, geslacht en aantal opschrijven.

Het zijn vooral de padden die trekken, zij kunnen wel tot 1,5 kilometer ver trekken. In de winter zitten ze diep verscholen tussen de bladeren in het bos, maar in het voorjaar, als de temperatuur boven de 7° C uitstijgt gaan de padden op pad. Ideale weersomstandigheden, nasst de temperatuur, zijn wat miezerige regen en weinig wind.

Echter, deze avond was het slechts 1° C, veel te koud dus voor de beestjes om te gaan trekken. En inderdaad, er zat ook geen enkele pad of kikker in de emmers. We kregen uitleg van een collega natuurgids-in-spé, die de cursus volgt in de Zoo van Antwerpen en die actief is bij de paddenoverzet in Brasschaat. Ze vertelde ons over de padden, hoe ze zich voortplanten, waarom ze trekken, dat er ook andere diertjes trekken, zoals bruine kikkers en salamanders. Even later kwam ook Johan Neegers eraan, die ook een deel van de uitleg gaf. Vermits hij al langer met het paddenproject bezig is, weet hij er natuurlijk ook veel meer van.

Gaan we dan echt geen amfibieën zien deze avond? Dat zou wel jammer zijn... Maar niet getreurd, Johan had een grote bak bij met een dikke laag bladeren erin. Op 't eerste zicht zat er geen levend wezen in, maar we mochten er eens in "grabbelen". En we hadden al direct prijs: een bruine kikker. We kregen uitleg over de bruine kikker, mochten zelfs horen dat die wat geluid kan produceren, en de liefhebbers mochten het beestje eens vasthouden. We vonden ook nog een alpenwatersalamander in de bak. Ook deze ging van hand tot hand, voorzien van de nodige uitleg. Maar wat er het meeste in de bak zat, hadden we nog niet te pakken gekregen: padden. Mannetjespadden, vrouwtjespadden en koppeltjes padden.

Mannetjespadden zien niet goed, maar ze horen wel goed. En als ze iets tegenkomen waarvan ze denken dat het een vrouwtje is, en die hen dan naar hun voortplantingspoel zou kunnen brengen, dan kruipen ze erop en klemmen zich vast met hun voorpoten. Het paren zelf begint pas als ze zich in de poel bevinden, onderweg ernaartoe reist het mannetje mee op de rug van het vrouwtje... In de meeste gevallen zijn het dus vrouwtjespadden die vastgeklemd worden en als taxi dienen, maar soms wordt al eens een bruine kikker vastgepakt en ook wel eens andere mannetjespadden. Die laatste stoten dan een "kriep-kriep" geluidje uit, zodat het andere mannetje hoort dat hij de verkeerde "taxi" heeft uitgekozen. We hadden een koppeltje padden uit de bak gehaald (oef, mannetje op vrouwtje) en op mijn hand gezet. We konden dat "kriep-kriep" geluidje horen als we op de rug van de mannetjespad drukten met onze vinger...

Toen we daar zo een hele tijd stil stonden, begonnen we het wel koud te krijgen, en omdat we de meeste beesten uit de bak nu al gezien hadden en er heel wat meer over te weten waren gekomen, werd er besloten af te ronden. Rond half tien keerden we terug naar huis. Hopelijk wordt het de volgende dagen eens wat warmer zodat de padden kunnen beginnen trekken...