Deze voormiddag werden we verwacht op de Ruige Heide in Zandvliet. Ik had me een beetje misrekend aan de rijtijd, maar wel in positieve zin, want om 9 uur was ik al ter plekke.
De Ruige Heide is, zoals de naam al zegt, een heidegebied. Niet zo indrukwekkend groot als de Kalmthoutse Heide, maar wel in beheer bij Natuurpunt Antwerpen Noord. Het is een droge heide (dus hier zullen we geen vennen en plassen vinden, en waarschijnlijk ook geen dophei).
We zijn door het zand geploeterd, hebben veel bijgeleerd over de typische vegetatie hier: struikhei, zandzegge, buntgras en natuurlijk korstmossen. Op een plaatsje waar de gids anders niet komt met "gewone" mensen, zagen we een heleboel korstmossen bij mekaar staan: kerststukjesrendiermos, rode heidelucifer, rood bekermos, ... Op mijn knieën kon ik er meerdere mooie foto's van maken.
Maar we hebben niet alleen op de heide gewandeld, we zijn meer naar het noorden gewandeld, in de polders, en door het bos van Stoppelbergen. Hier vonden we Amerikaanse vogelkers, maar ook een plantje met een speciale naam: bochtige smele. Geen zeldzaam plantje, blijkbaar, want ik had deze grassoort (is het een echt gras of een schijngras) al meer dan eens gezien, maar van grassen ken ik amper iets, laat staan al die poëtisch klinkende namen. "Bochtige" in de naam, is te voelen als het gras in bloei staat, als je de stengel dan tussen je vingers doortrekt, zit er iets "bochtigs" in.
Langs de Putse Rijn gingen we terug richting Ruige Heide. In deze beek zagen we nog iets speciaal: een groene kikker die op zijn rug zwom. Waarom hij dat doet, is ons een groot vraagteken...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten