Eindelijk ben ik nog eens in het Wijtschot geraakt. De afgelopen weekends (want in de week moet ik natuurlijk werken en 's avonds was het al snel donker) kwam er altijd wel iets tussen: ofwel was ik ziek, ofwel was ik weg, ofwel was het slecht weer.
Maar niet vandaag, lekker weertje, eindelijk is de lente begonnen. Eens benieuwd of dat ook al te zien is in het Wijtschot.
In het Reeënbos is nog niet veel te merken van de lente. De katjes van de hazelaar zijn bijna uitgebloeid (de meeste zien bruin ipv geel), de knoppen van de zwarte els en de es zijn nog dicht.
Bij de hondsroos zijn al kleine blaadjes te bespeuren en ook dichter bij de grond zijn al frisgroene plantjes te vinden: brandnetels. Als het nog wat langer zo zacht kan blijven, zal het Reeënbos helemaal openbloeien.
In de put van het Wijtschot hebben een aantal wilgen al witte pluizige wilgenkatjes. Enkele bomen zijn al iets verder en daar hangen al mooie gele katjes aan. Ze zijn nog binnen fotobereik, dus moet ik ook hiervan enkele foto's nemen. De katjes zijn niet alleen geel, maar ook een beetje rood. Ik blijf nog wel met een vraag zitten: zijn dit nu de mannelijke katjes of de vrouwelijke katjes. Dat moet ik toch eens beter gaan opzoeken in de flora, of op internet.
Op een van de taluds in de put zie ik een rare boom staan. Ongeveer 9 à 10 meter hoog, zonder blaadjes, maar hier en daar met trossen peulen eraan. Geen idee wat dit is. Ook de blaadjes brengen geen uitsluitsel. Voor een goede determinatie teken ik een zaadje en een blad op ware grootte in mijn notitieboek. Straks eens in het bomenboek gaan kijken.
Ook de beuk begint aan een nieuwe lente. Het zeer jonge boompje heeft nog al zijn blaadjes, maar de nieuwe knoppen (het zijn eerder van die spitse dingen) zijn al duidelijk zichtbaar en zullen weldra openbloeien.
Even verder vind ik nog enkele tekenen van de herfst: een zwam op een steel, maar het is geen plaatjes of buisjeszwam, maar een buikzwam, want de sporen zitten "in" de opengebarsten hoed. Ik denk dat dit een soort stuifzwam is. Ook dit dient verder uitgezocht te worden.
Plots komt er een lieveheersbeestje uit de lucht vallen. Snel het aantal stippen tellen: twee. Dit is dus een tweestippelig lieveheersbeestje. Het loopt wat rond op mijn hand, en laat zich dan maar in het gras vallen. Blijkbaar heeft het niet veel zin om te vliegen.
Plots begint het nogal donker te worden, in het westen verschijnen donkere wolken. Snel alles inpakken en terug naar de ingang. Als ik net op mijn fiets zit, begint het een beetje te druppelen, maar veel nat valt er niet uit. Met de wind in de rug ben ik snel thuis.
De lente is (eindelijk) in het land, en dit was ook te zien in het Wijtschot. Volgend weekend ga ik terug om te zien of er al meer opengekomen is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten